Ongedierte op uw hond komt regelmatig voor. Sommige zijn vrij onschuldig, anderen zeer vervelend en moeilijk te bestrijden. Belangrijk is dat u ten alle tijden alert moet zijn op de aanwezigheid van ongedierte (zelfs als u preventief te werk gaat met banden, druppels, sprays, enz.) omdat sommigen ook besmettelijk voor de mens zijn.
 |
 |
 |
Vlooien zijn beweeglijke bruinzwarte insecten, die op hun gastheer springen om bloed te zuigen. Er zijn twee soorten vlooien die op zowel op de hond als op de kat kunnen voorkomen: de kattenvlo en de hondenvlo. Er zijn mannetjes vlooien en vrouwtjes vlooien. De vrouwtjes zijn het grootst. Een vrouwtjes vlo kan wel 50 eitjes per dag gedurende de eerste 3 levensweken leggen. Deze minuscuul kleine eitjes vallen uit de vacht van uw huisdier. Op het tapijt, op de kussen, op het parket, in de auto...etc. Na 2-4 dagen komen uit de eitjes larven. Deze larfjes zijn ongeveer een 1/2 cm lang en zo dik als een draadje. De lichtschuwe larfjes kruipen in alle spleetjes en diep in de vloer- bedekking. Na 2-3 weken gaan de larven verpoppen. Deze poppen kunnen tot wel 1 1/2 jaar in leven blijven! Onder invloed van trillingen komt de pop uit en er is weer een nieuwe vlo die opzoek gaat naar uw huisdier.
Hoe warmer
het is, des te sneller gaat de ontwikkeling van ei tot volwassen vlo. In de
zomermaanden kan 1 vlo binnen 1 maand tijd wel 180 vlooien tot gevolg hebben
en nog een groot aantal larfjes en poppen. In de wintermaanden gaat, dankzij
de centrale verwarming, de ontwikkeling van nieuwe vlooien rustig door. Buiten
zijn er op dat moment geen vlooien. Vlooien kunnen niet leven in de kou, vlooienpoppen
gaan alleen dood bij vorst. Vlooien kunnen niet op ons leven maar kunnen ons
wel prikken!
De vlooienbestrijding
is een ware oorlog: U moet de vlooien op het dier bestrijden, de vlooien in
huis en de eitjes en larven in huis. Er zijn diverse middelen in de handel.
Zo is er vlooienpoeder, vlooienband, vlooienspray, pilletjes door het voer,
vlooienshampoo en vlooiendruppels. Als u vlooien ontdekt op uw hond doe deze
(indien mogelijk) gelijk in bad. De aanwezige vlooien gaan direct dood. Vervolgens
kunt u de hond insprayen of druppels in de nek geven. Er zijn druppels die
slechts op en in de huid hun werk doen, en er zijn druppels die in het bloed
van uw hond terecht komen. In het eerste geval gaat de vlo sneller dood en
kan uw hond niet meer bijten. Dit is erg prettig indien uw hond allergisch
is geworden van het vlooienspeeksel. Steeds als de vlo nl. bijt komt er wat
speeksel in de hond en dit kan veel jeuk veroorzaken. Vergelijk het maar wanneer
u door een mug bent gestoken.
Overlast van vlooien en teken is vaak eind augustus/september merkbaar.
Problemen veroorzaakt
door vlooien:
jeuk, kale plekken door het bijten, lintworminfecties.
Een teek is een klein
bloedzuigend insect. Vaak zitten ze in het kreupelhout of de bosjes. Als uw
hond daar doorheen loopt, laat de teek zich op de hond vallen. Vandaar dat
de meeste teken op de kop en hals zitten. Ze beginnen heel klein, maar zuigen
zich in enkele dagen vol met bloed en vallen dan af weer op de grond. Ze maken
een vervelling door en zijn dan weer klaar voor een nieuw bloedmaal.
Hij is vervelend omdat hij de ziekte van Lyme en Babesiose
kan veroorzaken. Hij doet dat door speeksel in zijn slachtoffer te spuwen.
Zo eens in de zoveel tijd zit er een teek op Uw hond of kat. Die moet U dan
voorzichtig proberen te verwijderen. De teek verdoven met alcohol of zo werkt
averechts, omdat dan de teek juist zijn speeksel laat lopen. Niet doen
dus! Het beste is om een tekentang te gebruiken, verkrijgbaar bij dierenwinkel,
dierenarts en apotheek (voor mensen geldt nl. precies hetzelfde als voor dieren).
Zet de tekentang op de teek en draai rustig naar links of naar rechts totdat
de teek loslaat. Dus niet rukken, want dan breekt de kop eraf en blijft in
uw hond vastzitten. Dit zou een lelijke infectie kunnen veroorzaken.
Deze mijt komt voornamelijk bij jonge dieren voor en leeft op de huid. Ze zijn met het blote oog niet te zien. Vaak worden honden al in het nest besmet, soms vindt de besmetting op shows plaats. Bij mensen kan deze mijt rode jeukende vlekjes op onze huid veroorzaken. Symptomen: voornamelijk op de rug lichte schilfering, jeuk varieerd. De Cheyletiella mijt wordt d.m.v. een oppervlakkig huidmonster vastgesteld. Behandeling: aangezien de mijt ook in huis zit moet het huis behandeld worden: met een speciale huisspray alle vloeren behandelen of in elke ruimte een vapona-strip hangen. Alle dieren in het huishouden moeten 1 maal per week gewassen worden met een speciale shampoo (b.v. Defencare shampoo) voor minimaal 4 weken. In plaats van wassen kunt u uw huisdieren in de nek Strongholddruppels aanbrengen. Dit na één maand herhalen.
Dit
wordt ook wel jonge hondenschurft genoemd. Deze mijt komt met name bij jonge
honden voor en leeft in én op de huid. Ze worden meestal al in het nest met
deze mijt besmet. Bij de mens kan de mijt rode vlekjes op armen en buik veroorzaken
(zoönose). Sarcoptes wordt vastgesteld d.m.v. een diep huidafkrabsel vastgesteld.
Symptomen: veel jeuk, rode huid en huidontstekingen. De klachten beginnen
meestal aan de kop (oren!), poten en de onderkant van de buik.
Behandeling: 1 maal per week een injectie gedurende 3 weken. Eventuele huidontstekingen
worden met een antibioticumkuur behandeld. Deze injectie mag niet gegeven
worden aan collie's en collie-kruisingen. Wassen met een speciale shampoo
heeft helaas niet altijd het gewenste resultaat. Er is ook een nieuw middel
tegen hondenschurft: Stronghold; uw huisdier in de nek Strongholddruppels
aanbrengen en dit na één maand herhalen.
Deze
mijt komt waarschijnlijk op elke honden- en kattenhuid voor, zonder enig probleem
te veroorzaken. Echter, als de afweer tegen deze mijt ontbreekt dan veroorzaakt
hij zware klachten. De rest van de afweer werkt prima. Het vermoeden is dat
deze fout erfelijk is. Zodoende moet de fokker gewaarschuwd worden zodat hij
niet verder fokt met de teef of reu. Helaas nemen niet alle fokkers deze waarschuwing
ter harte! Met name bij de Bulldog-achtigen wordt deze mijt helaas vaak vastgesteld.
Deze mijt is niet besmettelijk voor de mens. De besmetting met deze mijt vindt
meestal al plaats in het nest. Aangezien deze mijt het gevolg is van waarschijnlijk
een aangeboren afwijking van de afweer is deze mijt niet altijd goed te bestrijden.
De mijt leeft met name in de haarfollikels en wordt d.m.v. een diep huidafkrabsel
aangetoond De mijt kan zich op 2 manieren uiten:
De schilferige en (meestal) locale vorm. Deze vorm jeukt meestal niet erg. De klachten beginnen meestal met enkele plekjes aan de poten of de kop. Bij deze vorm is er een genezingskans van 90%.De resterende 10 % gaat over op:
De puistige en meestal gegeneraliseerde vorm. Deze vorm jeukt erg en de hond/kat voelt zich beroert eronder. De klachten beginnen meestal over het hele lichaam. Deze vorm heeft een slechte prognose. Ondanks behandelingen treedt er vaak slechts tijdelijke verbetering op.
Behandeling: deze bestaat uit scheren (alleen bij langharige honden/ katten). Vervolgens wassen met een shampoo die de haarfollikels goed schoonmaakt. Daarna verschillende keren wassen met een mijtdodende shampoo totdat de huid afkrabsels negatief zijn. Bij hardnekkige gevallen kunnen zogenaamde T-cel stimulerende medicijnen behulpzaam zijn. De aanwezige huidontstekingen worden met een speciale antibioticum kuur behandeld.